(foto: Wytse Bouma)
Naast een drukke baan
Via haar beide zonen (10 en 13 jaar) en haar voetballende man kwam Aaltje Bosma (40) ooit bij EHS terecht. Aanvankelijk als enthousiaste moeder en aanmoedigende echtgenoot langs de lijn, maar al snel raakte ook zij ‘besmet’ door het spelletje en trok de voetbalschoenen aan. In het dagelijks leven is ze directeur in het basisonderwijs, De Anbrenge in Erica en tijdelijk ook van obs Emmermeer. Dan is een drukke baan naast het voorzitterschap best een opgave. ‘In het begin dacht ik ook weleens, misschien moet ik wel stoppen bij EHS. Maar het gaat om die balans zoeken. We vormen zo’n leuk team als bestuur op dit moment, met super enthousiaste mensen.’
Geen grote club
‘We zijn geen hele grote club. We hebben in Emmen ontzettend veel voetbalverenigingen. We zijn wel echt de voetbalclub van Emmerhout en Emmerschans. Er zijn wel een aantal spelers die van buiten komen, Weerdinge bijvoorbeeld. Maar de meeste spelers en speelsters komen echt uit deze wijken. Dat maakt ook wel dat je echt een club voor de buurt bent. Andere clubs in de gemeente zijn inderdaad veel groter. Het is een gezellige vereniging. Doordat we relatief klein zijn (± 275 leden) kent iedereen elkaar. Gezelligheid staat voorop, maar ook wel fanatiek.’ Het eerste mannenteam speelt in de vierde klasse en doet het volgens Aaltje het eigenlijk hartstikke goed. ‘We hebben wat nieuwe aanwas gekregen, enkele jeugdleden die door konden stromen. Onze hoofdtrainer Henk van Klinken heeft hier een mooi team van gesmeed.’
Clubbinding
In deze tijden van corona ligt een belangrijk deel van het verenigingsleven stil. Iets dat betreurd wordt door Aaltje. De jeugd tot JO19 mag trainen en senioren mogen alleen trainen in viertallen. ‘Het is ontzettend stil op de club. Als bestuur ben je nu heel erg op zoek naar: hoe houden we de onderlinge verbinding in stand. Hoe houden we iedereen bij elkaar?’ Maandelijks schrijft Aaltje nu een nieuwsbrief vol waarmee ze de leden op de hoogte houdt waar iedereen mee bezig is en wat er zoals speelt. ‘Maar we merken dat juist in deze tijd onze leden achter de club blijven staan. De contributies worden gewoon doorbetaald. Niemand die zegt we voetballen niet, dan hoeven we ook niet te betalen. Iedereen heeft wel door dat wij door deze coronacrises extra moeilijk hebben. De meeste van onze kosten lopen gewoon door, waar tegenover staat dat onze grootste bron van inkomsten, de kantine, bijna helemaal opgedroogd is. Dat missen we, dat gaat om duizenden euro’s.’
In zwaar weer
Vier jaar geleden zat de club in zwaar weer. De nood was zo hoog dat opheffing dreigde. Het toenmalige bestuur schreef een brandbrief waarin ze leden vroeg om ook een steentje bij te dragen. ‘Gelukkig zijn er toen mensen opgestaan die mee de schouders eronder wilden zetten. Ik heb toen aangeboden om het penningmeesterschap op me te nemen. Ik was niet financieel onderlegd, maar had wel wat ervaring. Ik wilde het best proberen.’ Ze moet toegeven dat het een veel lastiger taak was dan voorzien. ‘Het is veel groter dan je denkt. Met grootboeknummers en inboeken. Dat heb ik een beetje onderschat!’, schatert ze. Gelukkig werd ze bijgestaan door een financiële commissie, maar het bleef een grote klus. Begin dit jaar stopte de voorzitter en er was niemand die de hamer wilde overnemen. Omdat Aaltje eigenlijk geen penningmeester meer wilde zijn bood ze aan om het voorzitterschap op zich te nemen. Breed lachend: ‘Hier was niemand op tegen!’
Verbinding zoeken met de wijk
Het sportterrein van de club ligt weliswaar in Emmerschans, maar Aaltje zelf woonachtig in Emmerhout, ziet EHS echt als de club van beide wijken. Als voorzitter wil ze nadrukkelijk op zoek naar verbinding en samenwerking. ‘Wat kunnen we voor elkaar betekenen? We hebben bijvoorbeeld een kunstgrasveld dat voor iedereen beschikbaar is.’ Maar ook het enthousiasmeren van kinderen om te gaan voetballen, vindt ze belangrijk. ‘Bewegen voor kinderen is zo belangrijk. De ontwikkeling van de motoriek, het samen spelen, het samen plezier hebben zijn zulke waardevolle zaken. Je ziet natuurlijk wel onderlinge verschillen, maar het mooie bij onze club is: iedereen mag er zijn.’ Jaarlijks organiseert de club een puppytoernooi waar bijna alle clubs uit de regio aan meedoen. Behalve jeugd- en seniorenteams voor jongens en meisjes heeft de club ook een G-team. ‘Als het niet lukt om in een gewoon elftal te voetballen, als er te veel prikkels zijn of als de concentratie ontbreekt. Het kan ook zijn dat kinderen een diagnose hebben ADHD, PDD-NOS, syndroom van Down.’
‘Ik kan wel een hele avond praten,’ verzucht Aaltje na dit interview. ‘Het is gewoon een prachtclub!’
Wijkberichten 2020 I 4
